Muziek is niets meer dan een verzameling gecoördineerde geluiden, maar wat kan dat fenomeen een ontzettende stempel zetten op je humeur!
Tijdens een min of meer verplichte diavoorstelling (jawel meisjes, ik heb het over de jaren ’80, wie kent het niet?), bij familieleden die een cruise hadden gemaakt naar Noorwegen werd de bijpassende muziek van Edvard Grieg gedraaid. Pas toen de muren begonnen mee te huilen durfde ik te vragen of ze misschien iets vrolijkers als achtergrondmuziek hadden.
Of dat boetiekje in mijn vorige woonplaats. Te gekke kleding voor een leuke prijs. Behalve als de eigenaresse zelf aanwezig was. Dan draaide ze knetterhard haar lievelingsmuziek in de zaak, terwijl ze in een hoek gelukzalig stond te heupwiegen en met open mond kauwgom stond te kauwen. Als ik die teringherrie (excusez le mot) bij het naderen van de ingang van de zaak hoorde, wist ik het al: dat wordt weer een C en Aatje.
Maar neem een willekeurige dag uit de Evergreen Top 1000 en de gelukzaligheid stroomt over mijn hele lichaam. Komt dat omdat je muziek koppelt aan je herinneringen of maakten ze betere muziek in die tijd? Wie het weet mag het zeggen, maar het is een feit dat ze vandaag de dag ook nog steeds steengoede muziek maken. Als het melodieus is, en de mogelijkheid biedt tot meezingen of desnoods neuriën, count me in!
Dat breng me op het meezingen in een koor. Als de muziek naar je smaak is, is er niets heerlijker dan dat. Ik krijg regelmatig kippenvel als ik tijdens het zingen de tweede of derde stemmen er bij hoor komen. En wat een heerlijk gevoel, ergens ter hoogte van je middenrif, heb je, als je na een avondje zingen naar huis rijdt en je nog keihard het laatste nummer in je eentje zit te zingen. Behalve als je op de fiets bent natuurlijk, want dan denkt iedereen dat je kierewiet bent. Doet me meteen denken aan het nummer van Herman van Veen. ‘Hilversum 3 bestond nog niet, en ieder zong zijn eigen lied’. Ik heb het idee dat er vroeger veel meer gezongen werd. Ik kan me tenminste nog herinneren dat mijn tantes met elkaar altijd aan het zingen waren als ze bij elkaar op de koffie kwamen.
Omdat ik al een jaar of tien bij het Pop & Rockkoor in Harderwijk zit, heb ik even getwijfeld of ik wel bij Canto Felice zou gaan, nog afgezien van het feit dat ik best veel bezigheden en hobby’s heb. Na enige aarzeling toch maar een keer op proef gegaan en na een kwartier wist ik het al: dit is precies voor mij. Niet alleen het repertoire, maar ook de hartelijkheid en het warme welkom van jullie allemaal, die mij ten deel vielen, voelde als een warm bad. Ik hoop dan ook nog heel lang met jullie mee te mogen zingen.
Ank