… en dat hebben we geweten… het was nat, koud, nat en vooral koud… gelukkig is daar het altijd warme projectkoor Canto Felice to the rescue!
Ondanks dat het deze maand erg rustig was voor ons doen, gebeurden er toch nog allerhande (leuke!) dingen. Allereerst kregen we van Autowas van den Hurk voor minimaal 1 jaar de showroom in gebruik voor onze repetities en andere aangelegenheden… hoe super is dat!
In no-time werd de bijna lege showroom door enkele koorleden omgetoverd tot een gezellige repetitieruimte, met zelfs een heuse CF Woman’s Cave!
Petje af meisjes, jullie hebben dit in een ongelooflijk korte tijd (1 dag) voor elkaar gebokst! De volgende dag al konden we allemaal al met ons eigen stoeltje (die daar mocht blijven staan) de nieuwe repetitieruimte inwijden… dat het een fijne middag was behoeft geen commentaar verder en de nazit in onze eigen Cave was uiteraard ook super. Die dag en de dag erna, was ons gevraagd om namens de nieuwe eigenaar een Paas-attentie uit te delen aan de mensen die gebruik maakten van de Autowas, tuurlijk wilden we dat wel! Vele doosjes met eieren uitgedeeld, zeer gewaardeerd door de verraste klanten. En wij hadden er weer gezellige dagen mee, want lekker met je zussen kletsen en ondertussen mensen verrassen is altijd leuk!
De paasdagen kabbelden rustig voorbij en de dag erop was onze eerste oefensessie alweer, ook deze keer in “onze” nieuwe ruimte. Overigens blijven we ook af en toe onze oefensessies doen in de Ittmanshof, gewoon omdat dat zó ontzettend gewaardeerd wordt door de bewoners: er zitten er geheid een aantal bij, die lekker meezingen met ons, helemaal leuk! … dat blijven we dus gewoon doen.
Vervolgens een weekje zonder CF, hoe vreemd, afkicken hahaha… aan het eind van de week erop weer 2 optredens: de eerste in de Nieuwe Feithenhof in Elburg, alwaar we in het rood-wit-blauw-oranje een spetterend Koningsdag-optreden verzorgden voor het enthousiaste publiek. Er werd meegeklapt en meegezongen, en we hadden reuzeschik. Fijn dat vrijwel iedereen het Wilhelmus meezong! Na dit optreden gingen we met een flink aantal meiden richting Willy, voor een supergezellige nazit. En dat is óók Canto Felice: na vrijwel elk optreden en elke repetitie of oefensessie de nazit voor wie dat wil… niks moet, alles mag… dus soms op de plek waar we op dat moment zijn, soms een etentje samen ergens, of soms bij één van de koorleden thuis… maar àltijd gezellig! Er wordt dan onder het genot van een drankje (met of zonder alcohol) en een hapje nagebabbeld, zo fijn!
De dag erop was er ook 1 met een sterretje: we verzorgden een verrassingsoptreden voor Frans… voor wie? Even uitleg: Frans is de chauffeur die ons een week lang begeleidde op onze Koorreis naar Duitsland. Hij reed ons overal naartoe, sliep bij ons, at met ons, en toen hij ook nog een lekker moppie bleek te kunnen zingen, hebben we hem overgehaald een meebrulwaardig optredentje te doen op onze bonte avond. Plezier alom! Maar wat Frans nog het meest verbaasde, was het feit dat hij een week op stap was met zoveel meiden, en er geen wanklank (hihi woordspeling) te horen was geweest… mja Frans… dit is Canto Felice hea… meiden die door dik en dun gaan samen, en er in alle omstandigheden voor elkaar zijn, in goede en in slechte tijden. En blijkbaar heeft Frans zijn enthousiasme over Canto thuis goed overgebracht, want zijn partner nodigde ons uit om op Frans’ zeventigste verjaardag een verrassingsoptreden te komen doen. Daar gaven we met alle liefde gehoor aan uiteraard… bij kasteel de Cannenburgh stonden we om een hoekje te wachten tot de jarige job aan kwam wandelen… om hem daarna te overvallen met lang-zal-hij-leven en hij-leve-hoooog… haha dat gezicht van ‘m, dit had-tie nóóit verwacht! Nog een paar feestnummers erachteraan, polonaisetje erbij, heerlijk… ik durf wel te stellen dat wij het net zo leuk vonden als Frans zelf! Jullie snapt wel dat wij nooit meer een andere chauffeur willen als we weer op koorreis gaan… hier een verslagje van RTV Nunspeet: https://www.rtvnunspeet.nl/42675-projectkoor-canto-felice-verrast-chauffeur . Nadat we nog een drankje en een bitterballetje verorberd hadden (dank je, Frans!), konden we blij en tevreden weer huiswaarts keren.
Inmiddels loopt april op ’t eindje… een Koningsdag zelf met voor het eerst in tijden géén optredens op die dag… een gemis, maar ook wel prettig voor een keertje… volgend jaar vast weer wèl een druk bezet programma, en dat is ook leuk. Overigens zouden we de 29e april weer op koorreis gaan, naar Schotland deze keer, maar ondanks alle moeite en alle tijd die erin gestopt is, liep het uiteindelijk uit op een bummer… op 1 puntje (de terugreis) was het niet voor elkaar te krijgen… maar Canto Felice is Canto Felice en dus zorgde het organiserend comité onmiddellijk voor een alternatief… en nu hebben we eind volgende week gedurende twee dagen een verrassingsprogramma, van half 10 ’s morgens tot 10 uur ’s avonds… geheel tot in de puntjes verzorgd… geen idee wat er staat te gebeuren, maar het worden ongetwijfeld 2 geweldige dagen!
De avonturen van deze 2 dagen zijn vast in de volgende blog te lezen, tot die tijd: geniet van het leven en van elkaar!
Ria