Wat is dat toch makkelijk tegenwoordig. ,,Ik betaal wel even’’, zeg je tegen je vriendin als je samen een broodje hebt gegeten. Daarna stuur je haar gewoon een tikkie. Helaas gaat contant geld meer en meer verdwijnen. Er zijn groeperingen die daar fel op tegen zijn en eigenlijk zit daar ook wel iets iets in. Contant geld geeft je in ieder geval een goed beeld hoe de financiële vlag er voor staat. Toen ik net getrouwd was, en dat is al heel lang, om precies te zijn, 52 jaar, geleden, bestond er alleen nog maar contant geld. Eigenlijk was dat heel makkelijk. Je wist wat je maandbudget was en daar hield je je aan, want eigenlijk kon je gewoon niet anders, want op is op.
En dan had ik nog zo’n oranje Tomado doos met allerlei vakjes, (weet je nog wel oudje 😊) waar allerlei gleuven inzaten. Een gleuf voor kleding, een gleuf voor vakantie, enzovoorts.
Met het verstrijken van de jaren werden onze budgets groter. In het begin gingen we met een pannetje naar de Chinees ( echt waar!) Die deed daar nasi in en blij fietste je snel terug naar huis. Na een paar loonsverhogingen kwam daar een sateetje bij en weer een paar jaar verder kwam het ultieme genot: je ging uit eten bij de Chinees! Het fijne is, dat als je vroeger met niets bent begonnen, je het des te meer waardeert dat je het anno 2024 hartstikke goed hebt, ik waardeer dat tenminste wel!
En dan kom ik terug op dat tikkie. Wat is het heerlijk dat we met alle zangzussen allerlei dingen buiten het koor ondernemen, dat er altijd wel iemand is die het voortouw neemt en dat regelt en dat er nooit gezeik is over geld. Ik bedoel maar: iemand ziet dat er ergens een leuke voorstelling is, gooit het in de groep en wie mee wil, geeft zich op en de financiën worden altijd geruisloos geregeld. Ik vind dat dat best eens gezegd mag worden.
Afgezien daarvan is het toch wel bijzonder dat we in de loop der jaren zo’n hechte groep zijn geworden. Toen ik onlangs ziek was, regende het beterschapsappjes, en hebben meerdere zangzussen aangeboden om me te helpen of de hond uit te laten, dat was echt hartverwarmend.
In mijn carrière als verslaggeefster moest ik ooit naar een aantal kerkgenootschappen voor een reportage. Ze kregen allemaal dezelfde vragen voorgelegd. Eén daarvan is me nog zo goed bijgebleven: ‘’wat brengt het geloof u?’’ En weten jullie wat het antwoord was? Ze zeiden allemaal: ‘het is fijn om ergens bij te horen’. En dat is precies wat ik voel als ik aan Canto Felice denk! Halleluja!!
Ank